بعد از نیمه شب

ساعت ۳:۰۰ صبح

از خودم می‌پرسم:«چرا تنها اشتباهت آدمی است که مدام در جمجمه اش پژواک می‌شود؟».

به خودم پاسخ می‌دهم:«رنح غریبی است که سرنوشت کسی را اشتباهاتش رقم بزند».