ما در انبوه خاطرات مه آلود گم شده ایم آنجا که سرگذشت هزاران نگاه آرمیده است.
_______________________________________
- متعلقات دیگران را قطعا با نامشان منتشر میکنم پس محتوای بی نام را بخوانید: بچه های خودش. - اگر قابل دانستید و خوشتان آمد، حق انتشار بی نام و نشان هم دارید. - چندان علاقه ای به شرحال نوشتن ندارم بنابراین مطالب عموما مخاطب ندارند و تخیلی هستند. - توضیح نام وبلاگ و نام مستعارم را هم در قسمت "درباره من" بخوانید.
کلا این مدرنیته ی ناهنجار همه ی تمثیل های حکمت بار قدیم رو له کرده.(پای هوا، آبی بودن آسمون، بی کران بودن دریا، و ... حتی خوش بود بودن گلِ محمدی) البته مدرنیته ی ناهنجار، نوع هنجارشم احتمالا وجود داره.
من وقتی بچه بودم، برف که میومد جمع میشدیم و همینجور که ادم برفی طور میساختیم، برفم میخوردیم و در کمال شگفتی هنوز زندهایم! این برف تهران خوردن داره واقعا :|
پاسخ:
وای من خیلی دوستش داشتم مخصوصا با مربا یا شیره انگور