آنتاگونیسم
سه شنبه, ۸ دی ۱۳۹۴، ۱۰:۵۲ ب.ظ
ما را چگونه یارای زیستن میان نبرد اشتیاق و عقل باشد وقتی انسان زاده شد به شوق؟ عقل را اِستادن نتواند در این بوم آشفته. آدمی را چه جای بالیدن است، اگر این حقیقت اصیل و مسلط بر تارَک هستی را در نیافته باشد؟
و اما آنچه رخ داده این است: میل به حیات ژرف ترین و عالی ترین غریزه هر هستنده، در پیشگاه ِ آرمان آفرین و بنیان کَن و واژگونگر ِ "عشق" بی مایه کاهی بیش نیست، و تنه کدامین سرو را جز این می تواند رُست؟
از پرده برون آ ... ای شور جاری در شریان های افروخته حیات.
+دلم خواست دوباره بفرستمش.
+جریان رو به رشد وبلاگم از اینجا مشهوده که دیگه کسی نمیپرسه داستانت واقعی بود یا نه، زمان شرح واقعیات رسیده انگار، البته اگه تا به حال لابلای داستان ها ننوشته شده باشن
۹۴/۱۰/۰۸
آریانا م.ف
