ما در انبوه خاطرات مه آلود گم شده ایم آنجا که سرگذشت هزاران نگاه آرمیده است.
_______________________________________
- متعلقات دیگران را قطعا با نامشان منتشر میکنم پس محتوای بی نام را بخوانید: بچه های خودش. - اگر قابل دانستید و خوشتان آمد، حق انتشار بی نام و نشان هم دارید. - چندان علاقه ای به شرحال نوشتن ندارم بنابراین مطالب عموما مخاطب ندارند و تخیلی هستند. - توضیح نام وبلاگ و نام مستعارم را هم در قسمت "درباره من" بخوانید.
با امید نمیشه هم زندگی کرد فقط میشه زنده موند نهایتش
پاسخ:
گاهی این تو نیستی که میروی، امید تو را می برد ... افسوس، زمانی امید نیز می رود
.... و تو باز، آن یگانه ناظر جا افتاده از زمان میشوی که در عمق سرزمین ِ
پشت پنجره، جایی که ابرهای بارانی به بیدهای مجنون رسیده اند ... گم شد
"خاتون
سکوت، مرگ واژه ی بودن نیست
حجم سنگین حضور است، تو نمی بینی"
زیبا بود :)